Op zoek naar lokale eiwitten

Waar dieren vroeger werden gehouden om reststromen te verwerken, is de moderne veehouderij afhankelijk van grondstoffen die ingevoerd worden vanuit de hele wereld. De omvangrijkste is soja uit Zuid-Amerika. Sojaschroot is een erg interessante grondstof omwille van het hoge eiwitgehalte, de goede verteerbaarheid en erg interessante aminozuursamenstelling. Op dit moment is het nutritioneel de meest efficiënte eiwitbron. Omwille van de milieu-impact wordt het gebruik van soja meer en meer in vraag gesteld. Reeds geruime tijd wordt er gezocht naar alternatieven voor sojaschroot die minder impact hebben op het milieu. Niet alleen de milieu-impact is een afweging. Ook de afhankelijkheid van eiwit van buiten Europa zorgt ervoor dat er diverse initiatieven genomen worden om meer lokaal eiwit te produceren (onderdeel van de Europese “Farm to Fork” strategie). 

Op naar een daling van geïmporteerde soja

Om milieuvriendelijker en eiwitonafhankelijker te worden moet het aandeel geïmporteerde soja dalen. Aangezien de Europese sojaproductie nog in zijn kinderschoenen staat, is het op korte termijn realistischer om in te zetten op alternatieve grondstoffen om geïmporteerde soja te vervangen. Op dit moment worden er nog steeds heel wat nevenstromen verwerkt door de veevoederindustrie. Deze grondstoffen werden gekarakteriseerd en hun voederwaarde is opgenomen in veevoederdatabanken. Het maximaal gebruik van nevenstromen zal ook in de toekomst erg belangrijk blijven in de circulaire economie. Binnen de huidige Europese vleesproductie zal de productie van sojavrij voeder waarschijnlijk duurder zijn dan de huidige gangbare productie. Dit is enkel mogelijk als de consument bereid is om ook een inspanning te leveren en extra te betalen voor vlees en eieren die sojavrij geproduceerd zijn. Alternatieve verdienmodellen winnen bovendien aan belang en sojavrij of soja-arm voederen past in dit plaatje.

Volledige keten betrekken bij transitie

In dit project willen we demonstreren dat alternatieven voor sojabonen en -schroot aanwezig zijn in Europa en dat er dus potentieel is om meer alternatieve eiwitbronnen in het rantsoen van varkens en kippen te incorporeren. De transitie zal alleen mogelijk zijn als de akkerbouwers betrokken worden bij de voor hen potentiële afzetmarkt in de dierlijke productie. Het incorporeren van Europees eiwit kan immers enkel als er ook een Europese productie is. Het is dus noodzakelijk om de hele keten (akkerbouwer, voederfabrikant, veehouder, slachthuis, retail …) te betrekken in de transitie van de varkens- en pluimveesector naar het gebruik van meer Europese eiwitbronnen.

Het project Sojavrije varkens en kippen startte op 1 april 2021 en wordt uitgevoerd door de partners PVL Bocholt, Proefbedrijf Pluimveehouderij, ILVO, Inagro en het Algemeen BoerenSyndicaat (ABS).